kite kn kawan.
dulu kecik2 siap ukir kt pokok, "FREN FOREVER"
mane pegi nilai2 kite kecik2 dulu...
xsyok la...kite end up kite punye diploma mcm nih.
masam2 muke.sakit2 ati..
na wt gathering bia la kite sume bersatu.
sume bersatu mcm kite g makan2 kt seoul garden dulu.
mcm b4 g pektikel dulu.
takkan ni pengalaman yg kite dpt pas pektikel?
sayangnya...
frenship nih bole jadi legend tau.
frenship nih bole jadi khazanah tau.
aku paham,byk ati2 yg terluka dgn stetmen2 kawan..
tp bia la kite yg memberi kemaafan.
sbb kemaafan tuh bole merubah satu kehidupan.
kemaafan tuh besar nikmatnye.
dan kalo kite sedar kesalahan kite, bia kite yg membuka mulut bersuara mintak maaf.
jgn tunggu org mintak maaf.
melainkan kite yakin,kite tak pernah bersalah.
sbb tu la pentingnya berbincang.
sbb kite tak sedar,tak nampak kesalahan kite.
so,slow talk might be the best solution.
sayang kt korg.syg sgt2.
tp sedih bile dadoh2 cmni..
taching2 tu kn perkara biase..
mende akan dibawak angin je nanti..
aduh aku pening
0 comments:
Post a Comment